Me too #

‘If all the women who have been sexually harassed or assaulted wrote "Me too." as a status, we might give people a sense of the magnitude of the problem.
Copy and paste’

Yup, Me too.
Net als zoveel vrouwen, die nu naar buiten komen met hun verhaal over sexual harassement/assault, ben ik ook een slachtoffer. En net als bij zovele vrouwen is dat helaas bij mij ook niet bij een keer gebleven. De minder ‘ergere’ zaken schud je van je af, « Ach, dat hoort er nu eenmaal bij. » of  « Zo erg is het nu ook weer  niet. » Terwijl òòk die keren over grensoverschreidend gedrag gaan waarin je in je waarde en respect wordt aangetast. Op den duur leer je dat je herhaaldelijke ‘nee’ voor sommigen niks waard is.

Al die keren waarin men over mijn grenzen is heengestapt is een te lange waslijst om op te noemen. Daarom beperk ik me tot de twee meest traumatiserende: stalking en sexuele aanranding.

Zo’n 8 jaar geleden ben ik maandenlang gestalkt geweest. Door een lesbische psychotische onderbuurvrouw die ‘dacht’ verliefd te zijn. En ja, dat gestalkt worden kreeg ook een sexueel tintje. Het was geen pretje, eerder een nachtmerrie. Op den duur  voelde ik me nergens meer veilig. Pas nadat ik verhuisd was begon ik me na een half jaar weer veilig te voelen in m’n omgeving. En ook al is het nu acht jaar geleden, ik draag die gevolgen nog steeds: de pijn van niet serieus genomen te worden, een bepaalde angst en voorzichtigheid. Waarlijk, gestalkt  worden wens ik echt niemand toe.
Dat was voor mij het meest ingrijpende, omdat die maanden een nachtmerrie waren. Horror.

Vorig jaar kreeg ik weer met ingrijpend ongewenst sexueel gedrag te maken. Een huisgenoot die me probeerde aan te randen. Ik deelde al anderhalf jaar hetzelfde appartement met hem waarin het van kwaad naar erger ging. Psychologische terreur. Ik haatte hem en voelde me tegelijkertijd onveilig.  Maar ik had nooit gedacht dat hij zover zou gaan om me ook sexueel te willen aanranden.
Op een nacht deed hij dus zo’n poging en dankzij m’n snelle krachtige reflexen is het niet zover gekomen dat ik in contact kwam met z’n geslachtsdeel. Want als ik daar aan denk, die kerel die ik zo hartgrondig haatte, die vieze inslechte gluiperd.
Na zijn mislukte poging ben ik uit het appartement gerend en op de vlucht geslagen. ‘s Nachts. Ook verhuisd. En daarna kreeg ik m’n psychologische klop.

Ondanks het feit dat sexueel misbruik op zo’n grote schaal gebeurt, is het jammer dat dit nog te weinig naar buiten komen. Ook ik, hoor. Toen ik gestalkt werd, heb ik dit wel naar buiten gebracht. De gebeurtenis van vorig jaar niet. Zoveel verhalen hoor ik van vriendinnen, kenissen. En natuurlijk ook het: het wordt toch niet serieus genomen.
Misschien is in de openbaarheid treden al een eerste poging tot.